Iowa City worstelkampioen!

Iedereen die een beetje bekend is met het werk van schrijver John Irving (o.a. The World According to Garp, The Cider House Rules, A Prayer for Owen Meany) weet dat één van zijn terugkerende thema’s worstelen is. Irving heeft dan ook zelf veel geworsteld en is assistent trainer geweest in zijn geboorteplaats, Exeter, New Hampshire. Een andere plaats die hierop van invloed is geweest is Iowa City. Irving heeft eind jaren ’60 deelgenomen aan de University of Iowa Writers’ Workshop, wat al sinds 1936 het meest vooraanstaande programma voor schrijvers en dichters is van de hele Verenigde Staten. Irving studeerde (en later, doceerde) daar onder andere samen met een andere grote Amerikaanse schrijver, Kurt Vonnegut. Nu wil het toeval dat het worstelteam van diezelfde universiteit één van de beste van het land is. Wat zeg ik, hét beste! Sinds 1975 heeft het Iowa Hawkeyes College Wrestling Team 21 keer de nationale titel behaald en het ziet er naar uit dat dit jaar de 22ste keer zal worden. Sports Illustrated (hét magazine voor de sportgekke man) noemt het worstelprogramma van de University of Iowa dan ook “one of the top sports dynasties of the 20th century.”

Afgelopen zondag was de laatste thuiswedstrijd van het worstelteam en ik heb direct de kans gegrepen deze beroemde worstelende mannen eens van dichtbij te bekijken. Diezelfde dag was mijn verjaardag, dus de gelegenheid bij uitstek te gaan kijken naar jonge gespierde mannen in spandex broekjes die elkaar bij de billen grijpen!

De wedstrijd vond, zoals altijd, plaats in de Carver-Hawkeye Arena. Er is plaats voor zo’n 15.000 man publiek. Dat aantal hebben we zondag niet gehaald, maar 10.095 is toch ook al behoorlijk grote groep mensen, al zeg ik het zelf. Ik vraag me af of je in Nederland zoveel mensen op de been zou krijgen voor een worstelwedstrijd!

(Klik op de foto voor een uitvergroting. De foto opent in een nieuw scherm)

Voordat de wedstrijd begon werden uiteraard eerst de spelers geïntroduceerd. Van het Iowa-team dan, de jongens uit Minnesota (de tegenpartij) stonden bij binnenkomst van het publiek al op de vloer. Net als je wel ziet bij bokswedstrijden kwamen de spelers oprennen uit een gang onder de tribune. Ze verder voorafgegaan door cheerleaders met grote vlaggen en pompeuze muziek.

En dit zijn ze dan, de jongens van het 2008-2009 team (het getal onder hun naam geeft hun gewicht aan in ponden):

Zoals bij alle sportevenementen in Amerika kan er niet begonnen worden zonder het zingen van het volkslied. Op grote televisieschermen was de Amerikaanse vlag en de tekst te zien. In het midden van de vloer stond een dikkige kerel met jaren ’70 bril voor te zingen. Als je goed kijkt, zie je hoe diverse mensen de rechterhand op de linkerborst leggen. Dat is wat je doet bij het horen van het volkslied.

Eindelijk kan er begonnen worden. Er wordt alijd gestart met de lichtste gewichtsklasse, in dit geval Charlie Falck voor Iowa. De jongens in het zwarte pakje zijn van Iowa, de jongens in bordeauxrood van Minnesota:

De wedstrijd is nog maar amper begonnen, als duidelijk wordt dat het publiek behoorlijk fanatiek is. Ik heb nog een piep in mijn oor van de gillende dames die schuin achter mij zaten op de tribune. “Come on Charlie! Grab his legs! Kick him! Come oooooon! Charlie, you go boy!”. En deze dames waren niet de enigen. Bijna iedereen leek de spelers persoonlijk te kennen. Ze riepen hun voornamen en bijnamen. Als de scheidsrechter iets besliste ten nadele van het Iowa-team werd er luid gejoeld en toen Charlie Falck uiteindelijk helaas deze eerste wedstrijd verloor had het publiek voor de winnaar van het Minnesota-team niet meer over dan een luid “Booooh!!!”. Ja, lekker sportief…

Ach, veel boe hoefde er niet worden geroepen, want na drie wat zwakkere wedstrijden (waarvan er overigens nog steeds twee gewonnen werden) was daar Brent Metcalf om eens even een fikse voorsprong te garanderen. Metcalf is de beste worstelaar van het land in zijn gewichtsklase. Toen hij nog op school zat heeft hij van de 228 wedstrijden die hij heeft gespeeld alle 228 gewonnen. Afgelopen seizoen heeft hij ook alle 25 wedstrijden die hij speelde gewonnen. Ik had bijna te doen met zijn tegenspeler. Die jongen heeft alleen maar op de grond gelegen. Onderop. Metcalf in actie:

Worstelen is duidelijk een minder populaire sport bij studenten. Waarschijnlijk omdat er geen tailgaiting aan vooraf gaat waarbij je je lekker klem kunt zuipen. Worstelpubliek in Iowa bestaat voornamelijk uit gezinnen en echtparen. Ik had ook sterk het idee dat meeste mensen niet uit Iowa City kwamen, maar eerder uit de omliggende kleine plaatsjes.

Na ongeveer een uur was er een pauze van een kwartier. Het publiek werd vermaakt met een optreden van de cheerleaders:

Ook was er een touwtrekwedstrijd. Studenten versus wat legerjongens. Erg apart.

Softijs bleek het meest populaire pauze-eten, er stond een behoorlijke rij:

Al gaat popcorn er natuurlijk ook altijd in:

Fans kregen de kans met mascotte Herky op de foto te gaan:

Het beveiligingspersoneel leek afkomstig uit het plaatselijke bejaardentehuis:

De sfeer was behoorlijk relaxed en gemoedelijk. Je kon als toeschouwer zo de vloer op lopen als je zou willen. Ik kon ook gewoon overal foto’s staan maken. Zelfs op een paar meter afstand van het Minnesota-team. Hier is één van de worstelaars zich alvast aan het opwarmen: 

Nog wat worstelactie van dichtbij:

Wat je hieronder ziet heet riding. Een worstelaar die het lukt lang op de rug van zijn tegenstander te blijven liggen krijgt een zogenaamde lange ridingtime toegekend. Met dit ‘berijden’ kun je extra punten scoren.

Vooruit, nog twee plaatjes voor de liefhebbers van gespierde mannenlichamen:

Na negen wedstrijden en bijna twee uur worstelen kijken is het tijd voor de laatste ronde. Omdat Iowa toch gigantisch voor staat mag een heavyweight groentje voor het team uitkomen. De kans dat ‘ie wint is klein, maar aan het publiek zal het niet liggen, ze vuren deze Jordan Johnson hevig aan:

De scheidsrechter beslist uiteindelijk in het voordeel van de jongen uit Minnesota. Tot groot ongenoegen van het publiek en vooral de coaches, die woest gesticulerend uit hun stoel opspringen:

De fans zijn tevreden en na afloop wordt er luid geapplaudiseerd. De Hawkeyes Marchingband, van wiens muziek we al de hele middag  hebben kunnen genieten, laat ook nog even van zich horen:

De eindstand: Iowa 25 – Minnesota 9!

Met nog maar twee wedstrijden te gaan dit seizoen staat al vast dat Iowa City ook dit jaar weer worstelkampioen zal zijn. Go Hawks Go!

De volgende keer in deze blog:
Iowa Local Television

Wil je een email ontvangen als ik een nieuw bericht heb geplaatst?
Klik dan hier:
Subscribe to Suzanne’s FotoBlog by Email
(Vergeet niet om de email service te activeren nadat je je hebt ingeschreven! Dit doe je door op de link in het mailtje van confirmations@emailenfuego.com te klikken)